Το “terroir” (“τερουάρ”, κυριολεκτικά: “σχετικά με τη γη”) αναφέρεται ολοένα και συχνότερα σε γευσιγνωσίες κρασιού και απαντάται σε πολλές ετικέτες.

Σαν όρος έχει σκοπό να καλύψει ένα σύνολο εδαφοκλιματικών παραγόντων και ειδικών χαρακτηριστικών μιας περιοχής (παρουσία υδάτων, δασών, ηλιακής ακτινοβολίας, χλωρίδας και πανίδας, ανθρώπινη δραστηριότητα) που καθορίζει τα χαρακτηριστικά των γεωργικών προϊόντων που παράγονται σε αυτή.

Συγκεκριμένα για το κρασί, με τη λέξη terroir συνοψίζουμε όλους τους παράγοντες μιας περιοχής που επηρεάζουν το χαρακτήρα και την ποιότητα του κρασιού που παράγεται εκεί.

Παραδείγματα σημαντικών terroir στον κόσμο της οινοπαραγωγής είναι το Chablis στην Βουργουνδία, οι όχθες του ποταμού Mosel στη Ρηνανία, το Rutherglen στη Βικτώρια της Αυστραλίας, η Σαντορίνη κ.α.. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο όρος “terroir” μπορεί να αφορά μια ευρύτερη περιοχή, πχ. Νεμέα, και να παρουσιάζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που απαντώνται γενικά σε αυτή την περιοχή. Πιο σωστά, όμως, χρησιμοποιούμε τον όρο για να περιγράψουμε τις ιδιαιτερότητες σε πολύ πιο τοπικό επίπεδο, πχ. ο αμπελώνας “Παλιοκαλιάς” στη Νάουσα, το “St Estephe” στο Μπορντώ, το Grand Cru (ανώτερο ποιοτικά) αμπελοτόπι “Les Clos” στο Chablis.

Αρκετά συχνά σε περιοχές με αξιόλογο terroir, οι παραγωγοί επιλέγουν να αφήσουν την ποιότητα του φρούτου να έχει κεντρικό χαρακτήρα και αποφεύγουν επεμβατικές διαδικασίες κατά την οινοποίηση. Έτσι καταλήγουμε και στο σημαντικό δόγμα ότι το “κρασί γίνεται στο αμπέλι”, τουλάχιστον το καλό κρασί.